Czy Saul cofnął się i został zgubiony? Czy król Saul się nawrócił?

Alfred Henry Burton

Pewien korespondent przysłał mi wycinek z publikacji Armii Zbawienia, "War Cry", w którym napisano: "Saul był prawdziwie nawrócony (1 Sam. 10:6-9); jednak cofnął się (1 Sam. 15:11), a Bóg wycofał od niego swoją łaskę (w. 23)". Niezależnie od tego co możemy myśleć o pracy i metodach Armii Zbawienia, nikt nie szukałby u nich jasnej ekspozycji Pisma Świętego, czy zdrowej interpretacji prawdy. Ale nie tylko oni uczą, że prawdziwie nawrócona osoba może być w końcu zgubiona. Jest to bardzo powszechna doktryna, ale bardzo daleka od prawdy ewangelicznej.

Przypadek Saula (1 Sam. 10:6) często wprawiał w zakłopotanie zatroskane dusze. Ale nikt nie może słusznie argumentować z tego wersetu, że Saul był nawróconym człowiekiem; ani z 1 Sam. 15:23, że po nawróceniu Bóg wycofał od niego swoją łaskę.

Duch przyszedł na niego jako proroka, ale to w żaden sposób nie dowodzi, że był nawrócony. Przy nawróceniu człowiek rodzi się z Ducha, a następnie jest przez niego przeniknięty. Ale Bóg może użyć niegodziwca, takiego jak Balaam, jako swojego rzecznika (Liczb 24:2); i Saul został tak użyty, nie tylko na początku swojej kariery, ale nawet po tym, jak Bóg odrzucił go jako króla (1 Sam. 19:23). Czytamy o wielu, którzy w nadchodzącym dniu powiedzą: "Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu Twoim i w imieniu Twoim nie wypędzaliśmy diabłów i w imieniu Twoim nie czyniliśmy wielu cudownych dzieł? A wtedy wyznam im: Nigdy was nie znałem" itd. Mat. 7:22, 23. Zaznaczmy, że nie jest napisane: "Znałem cię kiedyś", ale "Nigdy cię nie znałem".

Jeden jasny werset Pisma Świętego jest lepszy niż wszystkie rozumowania człowieka: "Daję im życie wieczne; i nigdy nie zginą, ani nikt nie wyrwie ich z ręki mojej". Jan 10:28.

Wiele lat temu, gdy błogosławiona emancypacyjna prawda Ewangelii została odzyskana przez łaskę Bożą dla obecnego pokolenia, pewien drogi i pobożny święty Boży jęczał w swej niedoli, będąc wciąż pod niewolą zakonu i nie znając wolności łaski. On mówił, że Bóg cofnął od niego blask swego oblicza. Ten, który był głównym narzędziem w rękach Bożych do odzyskania prawdy, odpowiedział: "Bóg nigdy nie odbiera blasku swego oblicza prawdziwym wierzącym, ponieważ wszyscy wierzący są w Chrystusie, a Bóg nie może odebrać światła swego oblicza Chrystusowi". "Ach", odpowiedział drugi, "ale ja odwracam się do Niego plecami". "W takim razie", przyszła szybka riposta, "Bóg będzie świecił na twoje plecy". Tak, On uczynił nas przyjętymi w swoim umiłowanym Synu (Ef. 1:6), a wierzący zawsze stoją w Jego łasce (Rz. 5:2).

Doktryna "odpadnięcia" zaprzecza Słowu Bożemu, hańbi dzieło Chrystusa i niszczy prawdziwy charakter ewangelii.

Jednak zawsze pozostaje prawdą, że wierzący jest wezwany do postępowania zgodnego z łaską, która tak obficie go pobłogosławiła. "Jak więc przyjęliście Chrystusa Jezusa Pana, tak w nim postępujcie". Kol. 2:6.

__________________________________________

English version: https://biblecentre.org/content.php?mode=7&item=2514